_________________

“(…) cała radość z mieszania i łączenia sprowadza się do szczęśliwych wypadków.”Jaako Tuomivara

_________________

Według senior Graphic Designer Jaako Tuomivara (Supergroup Studios) wprowadzenie komputerów pozwoliło grafikom naprawdę oddać się radości mieszania i łączenia stylów. Jak sam wyjaśnia, „i straszne, i piękne w komputerze jest to, że wszystko spłaszcza”. Z jednej strony ciągłe wykorzystanie komputerów sprawiło, że to spłaszczenie przyjęło się powszechnie, nawet w przypadku obiektów trójwymiarowych. Kiedy wszystko znajduje się na tym samym poziomie, łatwo jest bawić się różnymi elementami, takimi jak zdjęcia, ilustracje czy tekst, i składać je w całość. Co ważniejsze jednak, ekrany komputerów okazały się rewelacyjnym narzędziem, wyświetlając obraz w sposób stanowiący niemal wierne odzwierciedlenie tego, co na papierze. „Im bliższy jest ostateczny rezultat pracy, tym łatwiej jest wrzucić wszystko do jednego worka i do woli próbować, bo cała radość z mieszania i łączenia sprowadza się do szczęśliwych wypadków”, tłumaczy Tuomivara.

O zabawie z papierem kreatywnym

Mix & match to przede wszystkim spersonalizowana komunikacja. W poprzednich artykułach omawialiśmy wpływ faktury i koloru komunikatów na papierze, przy czym głównym argumentem było to, że oba te elementy same w sobie są nośnikiem przekazu. Badania pokazują na przykład, że gruby papier może dawać wyobrażenie jakości, a niebieski stwarzać poczucie wiarygodności. A co się dzieje, gdy mieszamy kolory lub faktury? Żeby się tego dowiedzieć, poprosiliśmy o pomoc Erica Guillouarda, projektanta kolorystyki i współwłaściciela agencji Atelier 3D couleur.

_________________

“(…) Lepiej unikać zderzenia kolorów, ciepłych z zimnymi, chyba że są one równie wartościowe.”Eric Guillouard

_________________

Agencja, która współpracuje z takimi firmami jak Hermès, Airbus czy Philips, miała również za zadanie opracowanie gamy kolorystycznej Arjowiggins Creative Papers. Zainspirowani trendami w farbach dla projektantów wnętrz w 2018 roku całkowicie odświeżyli swoje portfolio, stosując zasadę mix & match do papierów kreatywnych. Jak mówią, „nasza koncepcja daje grafikom możliwość, w bogatym zakresie, swobodnego łączenia kolorów ze świadomością, że wszystkie skojarzenia kolorystyczne będą do siebie pasować. Nazywamy to harmonizacją serii”. W lutym 2021 roku Arjowiggins wprowadził następnie narzędzia do mieszania kolorów Keaykolour i Curious Metallics oferujące nieskończoną liczbę połączeń.

Zapytany o radę dotyczącą dobierania kolorów, w odpowiedzi przedstawiają kilka prostych zasad:
„Oczywistym zabezpieczeniem jest praca w trybie monochromatycznym. Jeśli szukasz kontrastu, należy postawić na dalekie przeciwieństwa, łącząc bardzo jasny ton z bardzo ciemnym. Lepiej jednak unikać zderzenia kolorów, ciepłych z zimnymi, chyba że są one równie wartościowe. Pastelowa zieleń prawdopodobnie nie sprawdzi się na przykład z ciemnym pomarańczowym.

W przypadku takich projektów jak książka lub katalog mamy w zasadzie cztery opcje do wyboru. Pierwsza z nich to klasyka, a mianowicie jasna okładka i jasne strony. Neutralna kolorystyka może być bardzo elegancka. Drugą możliwością jest zastosowanie na okładce ciemnego koloru, efektownego dzięki jasnemu wnętrzu. Trzecia możliwość, czyli szok barwny, wzbudzi niezwykle silne odczucia. Ostatnią opcją, która wydaje mi się bardzo nowoczesna, ale nie jest zbytnio eksploatowana, jest lekka, klasyczna okładka z kolorowymi stronami. Wyzwaniem jest oczywiście drukowanie na barwnym papierze przy jednoczesnym zachowaniu czytelności, ale uważam to za interesujące podejście”.

Mix & Match to przede wszystkim swoboda tworzenia, sprawiająca, że każda kreacja staje się niepowtarzalna. W erze mediów społecznościowych, gdy o sprzedaży decyduje osobowość, mix & match pozwala na tworzenie unikatowych projektów, które łączy jedynie charakter ich twórcy.

Jérôme Noyelle, Market Development Manager for Fine Papers w Antalis, wyjaśnia, że „aby urozmaicić projekt druku, projektanci mogą mieszać różne kolory z jednego lub dwóch asortymentów papieru, co pozwala im na stworzenie efektu kolekcji i uzyskanie silniejszego oddziaływania wizualnego. Techniki druku, takie jak sitodruk, tłoczenie czy hot stamping, pozwalają ponadto na mieszanie kolorowych papierów bez zwiększania kosztów produkcji. Można to również osiągnąć za pomocą druku offsetowego, jeśli papiery kolorowe charakteryzują się taką samą intensywnością; w przeciwnym razie mogą być potrzebne pewne korekty farby, aby uzyskać porównywalną czytelność”.

Bez względu na kolory czy fakturę, interakcja elementów zwielokrotnia możliwości przekazania precyzyjnie dostosowanego komunikatu. W dziedzinie projektowania wnętrz dobrze zrozumieli to producenci farb, tworząc tkaniny w kolorach dopasowanych do ich wyrobów.

Tworzenie i mieszanie krojów pisma

Fascynującą cechą mieszania i łączenia w dziedzinie projektowania jest to, że kieruje ono kreatywność pewnej grupy ludzi w określone ramy, które również innym pozwalają wykazać się własną pomysłowością. Niezależnie od tego, czy jest to kolorysta poszukujący trwałych barw, którymi mógłby się bawić, czy grafik mieszający różne wpływy, aby stworzyć makietę dla klienta, proces zawsze przebiega tak samo. Zaczyna się od mieszania i dopasowywania nieskończonej liczby oddziaływań, aby stworzyć ramę, która pozwoli innym na ćwiczenie kreatywności poprzez mieszanie i dopasowywanie różnych elementów wewnątrz tej ramy, tak aby podejście Mix & Match było zarówno surowcem, jak i produktem całego procesu.

Projektowanie krojów pisma jest tego doskonałym przykładem. Tom Foley, Creative Type Director w Monotype, opowiada o swojej pracy i wpływach w tej dziedzinie. „Projektowanie krojów pisma zawsze było odzwierciedleniem szerszych ruchów w kulturze, czy to w sferze technologicznej, kulturowej czy nawet handlowej. Jeśli weźmiemy pod uwagę epokę wiktoriańską, która jest postrzegana jako złoty wiek krojów pisma, czynnikiem sprawczym wielu z nich były ulepszenia w druku lub rozwój kultury konsumpcyjnej. Idee te są aktualne do dziś. Bardzo wiele z tego, co można dziś zobaczyć w nowych krojach pisma, jest efektem inicjatywy dużych marek i krojów tworzonych dla nich na zamówienie, ponieważ generują one zarówno trend w kierunku krojów komercyjnych, które obecnie są krojami bezszeryfowymi określonego typu, jak i o wiele bardziej eksperymentalny odwrót od tego trendu w rodzaju projektów forsujących gatunek”. Jeśli chodzi o możliwości technologiczne, Foley wymienia dwa przykłady, które spowodowały istotne zmiany w ostatnich dziesięcioleciach. Pierwszym z nich jest stworzenie technologii fontów zmiennych, która pozwala na przechowywanie w jednym pliku nieskończonej liczby fontów dla tego samego kroju pisma, zwiększając tym samym możliwości adaptacyjne (patrz ilustracja). Drugim jest technologia open type, która może pomieścić do 65 536 glifów. Pozwala to na większą elastyczność, np. w krojach odręcznych, ponieważ ta sama litera może być dołączona do następnej na różne sposoby. Umożliwiło to tworzenie złożonych odręcznych krojów pisma w alfabetach innych niż łaciński. Czynniki te pozwoliły na stworzenie dużej różnorodności krojów pisma.

Zapytany o radę dotyczącą mieszania krojów pisma, Tom Foley odpowiada, że jego zdaniem zwykła klasyfikacja krojów (według okresu lub stylu) może być przestarzała, ponieważ żyjemy w czasach, w których ludzie mieszają wpływy z różnych okresów. „Dla udanego dopasowania krojów pisma nie jest istotne to, aby pochodziły one z tego samego gatunku, okresu lub stylu. Można z powodzeniem łączyć krój bezszeryfowy z krojem pisma odręcznego pod warunkiem przestrzegania pewnych zasad, które zawsze są dość pragmatyczne. Używam kaligrafii jako swego rodzaju fundamentu koncepcji porównywania krojów pisma, ponieważ współczesne kroje wywodzą się z form kaligraficznych. Jeśli się je rozumie, można dokonywać lepszych wyborów. Jeśli chodzi o projektowanie krojów pisma, liczą się dwa główne rodzaje kaligrafii: szeroka stalówka i spiczasta stalówka. Można więc stworzyć rodzinę krojów obejmującą kroje szeryfowe i bezszeryfowe, które naprawdę dobrze będą ze sobą współgrać, jeśli tylko przestrzega się łączących je kaligraficznych pryncypiów”. Doskonałym tego przykładem jest krój pisma Macklin, zaprojektowany przez Monotype.